İzmir Sahne Tiyatrosunda izlediğim GÖRÇEK’ten notlar…

Meddahlık sanatını yeni boyutuyla seyirciye taşıyan Sunay Akın Görçek’in güz dönemi ilk gösterisinde sahnede böyle dedi: “İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı oluyorum.”

Bunu sayın Aziz Kocaoğlu’nun “bir daha aday olmayacağım” sözünden önce söyledi. 

Tabii bunu söz geldi, yeri geldi söyledi. Bir ara sözün yeri geldi Kültür Bakanı olsaydım da dedi. 

Sanatçılar siyasetçilere atıf yaparken böyle onları yerlerinden edici konuşabilirler. 

Ama neden olmasın!? Belediye başkanlığı yapmış, siyasete atılmış sanatçılarımız yok mu? Fatma Girik Şişli Belediye başkanlığı yapmadı mı? Bir ara rahmetli Barış Manço Kadıköy belediye başkan adayı olmuştu. Hatta ben de aynı dönemde Çek Devlet Başkanı sanatçı Vaklav Havel’e atfen bir televizyon programında rahmetli Aziz Nesin’e Cumhurbaşkanlığına aday olup olmayacağını sormuştum. Aziz Nesin “Yapacak o kadar çok işim var ki Cumhurbaşkanlığına vakit ayıramam” demişti. 

Fotoğrafçı Fikret Kaftanoğlu’nun 1940 larda kendi kendinin resmini çekebildiği fotoğraf makinesini geliştirip adını “Görçek” koymasından yıllar sonra ‘özçekim’e “Selfie” denmesine alınıyorum. Benim gibi benden önce alınan bir sanatçı Sunay Akın selfie’nin güzel Türkçemize girmesine izin vermemek adına Görçek’i bir gösteri sanatına dönüştürdü. 

Sunay Akın İzmir’de Sahne Tozu Tiyatrosunda güz dönemi ilk Görçek’ini sergiledi. Sanat tarihçileri belki tanımlar ama bana göre Sunay Akın bu gösterisi ile sahnede meddahı anımsattı. Ferhan Şensoy’a sormak lazım. Cem Yılmaz sahne şovuna-sahne gösterisine Stand up diyordu. Sahnede halka hikaye anlatan, düşündüren, güldüren bir söz sanatı olan meddahlık bize özgü yapısını özünü koruyarak asırlardır yaşıyor, yaşatılıyor.

Sunay Akın bir şair. Sunay Akın bir sanatçı. O, aynı zamanda bir araştırmacı, tarihçi, biriktirici…40 kitabı var. Yeni kitabını yazıyor. 



Oyuncak müzesi kurucusu. 

Akademik kariyerim yok ama olsaydı Sunay Akın üzerine bir çalışma, tez hazırlardım. Bu yazımı okuyunca ve bu sözümü duyunca ne kadar sevineceğini tahmin edebiliyorum. Çünkü hakkında İtalya’da üniversitelerde araştırma ve kitap yazılan bir sanatçı olan Sunay Akın ile ilgili ne yazık ki ülkesinde bir akademik çalışma yok. Bunu ister miydi, henüz ölmedi ki? Olsun, sanatçının illa ölmesi mi gerekir ardından yazı yazılsın diye. Ölmeden de sanatçılarımız hakkında bilimsel çalışmalar yapılabilir. 

Sunay Akın Görçek’te olaylar, kişiler ve durumlar arasında tarihsel bağıntılar kuruyor. Örneğin, Anıtkabir’in Ankara kalesini ve şehrin yerleşimini hilal ay olarak kabul eden açıya göre bayrağımızı temsilen yıldız olarak şimdiki yerinde inşa edildiğini öğreniyoruz. Mermerlerinin Hitit mermer ocağından çıkarıldığını, ilk önerinin Abidin Dino’dan geldiğini ve “Mutluluğun resmini yapan” ressamımızın Anıtkabiri aslan şeklinde resmettiğini ağzımız açık dinleyerek hafızalarımıza kazıyoruz. 

Ben de gösteri sonrası sohbetimizde bir tarihsel rastlantısal bağıntıdan bahsettim. Kurtuluş savaşı günlerinde Mehmet Akif Ersoy Kastamonu’da halka İslam dünyasının bağımsızlık savaşında yer alması teması üzerine sohbet-vaazları olduğunu, 1920 yılının sonlarına doğru camide verdiği bu vaazlar döneminde, 1921 Ocak ayında da genç bir şairin, Nazım Hikmet’in İnebolu’dan Ankara’ya bağımsızlık savaşına geçtiğini anlattım. Ekleyeyim, Mehmet Akif Ersoy’un İstiklal Marşı şiiri henüz Ankara’da TBMM’de “İstiklal Marşı” olarak kabul edilmeden önce 1921 de Kastamonu’da bir dergide basılmıştır. Nazım Hikmet de bu dönemi İnebolu adlı şiirinde dile getirmiştir.

Sunay Akın’ın Görçek’ine gittiğinizde siz de tarihinizi, anılarınızı görüp hafızalarınıza çekiyor, kaydediyorsunuz, bir daha silinmemek üzere…tarihiniz, kendi görçekinizdir bilinciyle…